Sevgi, güven, paylaşım… Bir ilişkiden beklediğimiz temel duygular bunlarken, bazı ilişkiler tam tersine bizi tüketir, değersiz hissettirir, hatta duygusal olarak yıkar. Yine de o kişiden kopamaz, ona karşı derin bir bağ hissederiz. Mantığımız “Kaç!” diye haykırırken, kalbimiz “Kal!” demeye devam eder. İşte bu çelişki, toksik aşkın en can alıcı noktasıdır.
Hepimizin çevresinde şu cümleleri kuran biri olmuştur ya da belki bizzat kendimiz kurmuşuzdur:
“Bana iyi gelmiyor ama onsuz da yapamıyorum.”
“Çok üzülüyorum ama onu sevmekten vazgeçemiyorum.”
“Beni kırıyor ama değişecek diye umuyorum.”
Aile, bir çocuğun hayatındaki en temel ve kalıcı etkenlerden biridir. Çocuklar, aileleri tarafından yetiştirildikleri, sevgi gördükleri ve iletişim kurdukları bir ortamda büyürler. Bu süreç, çocukların zihinsel sağlığı, benlik saygısı ve genel duygusal refahı üzerinde derin bir etkiye sahiptir. Aile içi iletişim, çocukların yaşamları boyunca taşıyacakları temel iletişim becerilerini ve duygusal kalıpları oluşturur.